《论语》全文带拼音(完整版)

论语全文目录xuéérdìyī学而第一wéizhèngdìèr为政第二bāyìdìsān八佾第三lǐréndìsì里仁第四gōngyěchángdìwǔ公冶长第五yōngyědìliù雍也第六shùérdìqī述而第七tàibódìbā泰伯第八zǐhǎndìjiǔ子罕第九xiāngdǎngdìshí乡党第十xiānjìndìshíyī先进第十一yányuāndìshíèr颜渊第十二zǐlùdìshísān子路第十三xiànwèndìshísì宪问第十四wèilínggōngdìshíwǔ卫灵公第十五jìshìdìshíliù季氏第十六yánghuòdìshíqī阳货第十七wēizǐdìshíbā微子第十八zǐzhāngdìshíjiǔ子张第十九yáoyuēdìèrshí尧曰第二十-1-第一章论语学而篇zǐyuēxuéérshíxízhībùyìyuèhūyǒupéngzìyuǎnfāng子曰:学而时习之，不亦悦乎。有朋自远方láibúyìlèhūrénbùzhīérbúyùnbúyìjūnzǐhū来，不亦乐乎。人不知而不愠，不亦君子乎。yǒuzǐyuēqíwéirényěxiàotìérhàofànshàngzhěxiǎnyǐ有子曰：其为人也孝悌，而好犯上者，鲜矣；bùhàofànshàngérhàozuòluànzhěwèizhīyǒuyějūnzǐwùběn不好犯上，而好作乱者，未之有也。君子务本，běnlìérdàoshēngxiàotìyězhěqíwéirénzhīběnyú本立而道生；孝悌也者，其为仁之本欤。zǐyuēqiǎoyánlìngsèxiǎnyǐrén子曰：巧言令色，鲜矣仁。zēngzǐyuēwúrìsānxǐngwúshēnwèirénmóuérbúzhōnghū曾子曰：吾日三省吾身：为人谋而不忠乎？yǔpéngyǒujiāoérbúxìnhūchuánbùxíhū与朋友交而不信乎？传不习乎？zǐyuēdǎoqiānshèngzhīguójìngshìérxìnjiéyòngéràirén子曰：道千乘之国，敬事而信，节用而爱人，shǐmínyǐshí使民以时。zǐyuēdìzǐrùzéxiàochūzétìjǐnérxìnfànàizhòng子曰：弟子入则孝，出则悌，谨而信，泛爱众，érqīnrénxíngyǒuyúlìzéyǐxuéwén而亲仁；行有余力，则以学文。-2-zǐxiàyuēxiánxiányìsèshìfùmǔnéngjiéqílìshìjūnnéng子夏曰：贤贤易色，事父母能竭其力，事君能zhìqíshēnyǔpéngyǒujiāoyánéryǒuxìnsuīyuēwèixuéwúbìwèi致其身，与朋友交，言而有信。虽曰未学，吾必谓zhīxuéyǐ之学矣。子曰：君子不重则不威，学则不固；主忠信，wúyǒubùrújǐzhěguòzéwùdàngǎi无友不如己者，过则勿惮改。zēngzǐyuēshènzhōngzhuīyuǎnmíndéguīhòuyǐ曾子曰：慎终追远，民德归厚矣。zǐqínwènyúzǐgòngyuēfūzǐzhìyúshìbāngyěbìwénqí子禽问于子贡曰：夫子至于是邦也，必闻其zhèngqiúzhīyúyìyǔzhīyúzǐgòngyuēfūzǐwēnliánggōng政；求之欤，抑与之欤？子贡曰：夫子温、良、恭、jiǎnràngyǐdézhīfūzǐzhīqiúzhīyěqízhūyìhūrénzhīqiú俭、让以得之；夫子之求之也，其诸异乎人之求zhīyú之欤。zǐyuēfùzàiguānqízhìfùmòguānqíxíngsānniánwúgǎiyú子曰：父在观其志，父没观其行；三年无改于fùzhīdàokěwèixiàoyǐ父之道，可谓孝矣。-3-yǒuzǐyuēlǐzhīyònghéwéiguìxiānwángzhīdàosīwéiměi有子曰：礼之用，和为贵。先王之道，斯为美。xiǎodàyóuzhīyǒusuǒbùxíngzhīhéérhébùyǐlǐjiézhī小大由之，有所不行。知和而和，不以礼节之，yìbùkěxíngyě亦不可行也。yǒuzǐyuēxìnjìnyúyìyánkěfùyěgōngjìnyúlǐyuǎn有子曰：信近于义，言可复也；恭近于礼，远chǐrǔyěyīnbùshīqíqīnyìkězōngyě耻辱也；因不失其亲，亦可宗也。zǐyuējūnzǐshíwúqiúbǎojūwúqiúānmǐnyúshìérshèn子曰：君子食无求饱，居无求安，敏于事而慎yúyánjiùyǒudàoérzhèngyānkěwèihàoxuéyěyǐ于言，就有道而正焉，可谓好学也已。zǐgòngyuēpínérwúchǎnfùérwújiāohérúzǐyuēkě子贡曰：贫而无谄，富而无骄，何如？子曰：可yěwèiruòpínérlèfùérhàolǐzhěyězǐgòngyuēshīyún也，未若贫而乐，富而好礼者也。子贡曰：诗云：rúqiērúcuōrúzhuórúmóqísīzhīwèiyúzǐyuēcìyě如切如磋，如琢如磨，其斯之谓欤？子曰：赐也，shǐkěyǔyánshīyǐyǐgàozhūwǎngérzhīláizhě始可与言诗已矣；告诸往而知来者。zǐyuēbùhuànrénzhībùjǐzhīhuànbùzhīrényě子曰：不患人之不己知，患不知人也。-4-第二章论语为政篇zǐyuēwéizhèngyǐdépìrúběichénjūqísuǒérzhòngxīng子曰：为政以德，譬如北辰，居其所，而众星gǒngzhī拱之。zǐyuēshīsānbǎiyìyányǐbìzhīyuēsīwúxié子曰：诗三百，一言以蔽之，曰：思无邪。zǐyuēdǎozhīyǐzhèngqízhīyǐxíngmínmiǎnérwúchǐ子曰：道之以政，齐之以刑，民免而无耻；dǎozhīyǐdéqízhīyǐlǐyǒuchǐqiěgé道之以德，齐之以礼，有耻且格。zǐyuēwúshíyòuwǔérzhìyúxuésānshíérlìsìshí子曰：吾，十有五，而志于学，三十而立，四十érbúhuòwǔshíérzhītiānmìngliùshíérěrshùnqīshíércóng而不惑，五十而知天命，六十而耳顺，七十而从xīnsuǒyùbùyújǔ心所欲，不踰矩。mèngyìzǐwènxiàozǐyuēwúwéi孟懿子问孝，子曰：无违。fánchíyùzǐgàozhīyuēmèngsūnwènxiàoyúwǒwǒduìyuē樊迟御，子告之曰：孟孙问孝于我，我对曰wúwéi无违。fánchíyuēhéwèiyězǐyuēshēngshìzhīyǐlǐsǐzàngzhī樊迟曰：何谓也？子曰：生，事之以礼；死，葬之yǐlǐjìzhīyǐlǐ以礼，祭之以礼。-5-mèngwǔbówènxiàozǐyuēfùmǔwéiqíjízhīyōu孟武伯问孝，子曰：父母唯其疾之忧。zǐyóuwènxiàozǐyuējīnzhīxiàozhěshìwèinéngyǎngzhìyú子游问孝，子曰：今之孝者，是谓能养。至于quǎnmǎjiēnéngyǒuyǎngbújìnghéyǐbiéhū犬马，皆能有养；不敬，何以别乎。zǐxiàwènxiàozǐyuēsènányǒushìdìzǐfúqíláoyǒu子夏问孝，子曰：色难。有事，弟子服其劳，有jiǔshíxiānshēngzhuàncéngshìyǐwéixiàohū酒食，先生馔，曾是以为孝乎？zǐyuēwúyǔhuíyánzhōngrìbùwéirúyútuìérxǐngqí子曰：吾与回言终日，不违，如愚。退而省其sīyìzúyǐfāhuíyěbùyú私，亦足以发，回也不愚！zǐyuēshìqísuǒyǐguānqísuǒyóucháqísuǒānrényān子曰：视其所以，观其所由，察其所安；人焉sōuzāirényānsōuzāi廋哉！人焉廋哉!zǐyuēwēngùérzhīxīnkěyǐwéishīyǐ子曰：温故而知新，可以为师矣。zǐyuējūnzǐbúqì子曰：君子不器。zǐgòngwènjūnzǐzǐyuēxiānxíngqíyánérhòucóngzhī子贡问君子，子曰：先行其言，而后从之。zǐyuējūnzǐzhōuérbùbǐxiǎorénbǐérbùzhōu子曰：君子周而不比，小人比而不周。zǐyuēxuéérbùsīzéwǎngsīérbùxuézédài子曰：学而不思则罔，思而不学则殆。-6-zǐyuēgōnghūyìduānsīhàiyěyǐ子曰：攻乎异端，斯害也已。zǐyuēyóuhuìrǔzhīzhīhūzhīzhīwéizhīzhībùzhīwéi子曰：由，诲汝知之乎。知之为知之，不知为bùzhīshìzhīyě不知，是知也。zǐzhāngxuégānlùzǐyuēduōwénquēyíshènyánqíyúzé子张学干禄，子曰：多闻阙疑，慎言其余，则guǎyóuduōjiànquèdàishènxíngqíyúzéguǎhuǐyánguǎyóuxíng寡尤；多见阙殆，慎行其余，则寡悔。言寡尤，行guǎhuǐlùzàiqízhōngyǐ寡悔，禄在其中矣。āigōngwènyuēhéwéizémínfúkǒngzǐduìyuējǔzhícuòzhū哀公问曰：何为则民服？孔子对曰：举直错诸wǎngzémínfújǔwǎngcuòzhūzhízémínbùfú枉，则民服；举枉错诸直，则民不服。jìkāngzǐwènshǐmínjìngzhōngyǐquànrúzhīhézǐyuēlín季康子问：使民敬忠以劝，如之何？子曰：临zhīyǐzhuāngzéjìngxiàocízézhōngjǔshànérjiáobùnéngzéquàn之以庄则敬，孝慈则忠，举善而教不能，则劝。huòwèikǒngzǐyuēzǐxībùwèizhèngzǐyuēshūyúnxiàohū或谓孔子曰：子奚不为政？子曰：书云：孝乎wéixiàoyǒuyúxiōngdìshīyúyǒuzhèngshìyìwéizhèngxīqíwéi惟孝，友于兄弟。施于有政，是亦为政，奚其为wéizhèng为政？-7-zǐyuērénérwúxìnbùzhīqíkěyědàchēwúní子曰：人而无信，不知其可也。大车无輗，xiǎochēwúyuèqíhéyǐxíngzhīzāi小车无軏，其何以行之哉。zǐzhāngwènshíshìkězhīyězǐyuēyīnyīnyúxiàlǐsuǒ子张问：十世可知也？子曰：殷因于夏礼，所sǔnyìkězhīyězhōuyīnyúyīnlǐsuǒsǔnyìkězhīyěqí损益，可知也；周因于殷礼，所损益，可知也。其huòjìzhōuzhěsuībǎishìkězhīyě或继周者，虽百世可知也。zǐyuēfēiqíguǐérjìzhīchǎnyějiànyìbùwéiwúyǒngyě子曰：非其鬼而祭之，谄也；见义不为，无勇也。-8-第三章论语八佾篇kǒngzǐwèijìshìbāyìwǔyútíngshìkěrěnyěshúbùkě孔子谓，季氏八佾舞于庭，是可忍也，孰不可rěnyě忍也。sānjiāzhěyǐyōngchèzǐyuēxiàngwéipìgōngtiānzǐmùmù三家者以雍彻。子曰：相维辟公，天子穆穆。xīqǔyúsānjiāzhītáng奚取于三家之堂。zǐyuērénérbùrénrúlǐhérénérbùrénrúyuèhé子曰：人而不仁，如礼何？人而不仁，如乐何？línfàngwènlǐzhīběnzǐyuēdàzāiwènlǐyǔqíshēyě林放问礼之本，子曰：大哉问。礼，与其奢也，nìngjiǎnsāngyǔqíyìyěnìngqī宁俭；丧，与其易也，宁戚。zǐyuēyídízhīyǒujūnbùrúzhūxiàzhīwūyě子曰：夷狄之有君，不如