三字经-带拼音A4完美打印版

三字经-1-rénzhīchūxìngběnshànxìngxiāngjìnxíxiāngyuǎn人之初,性本善。性相近,习相远。gǒubújiàoxìngnǎiqiānjiàozhīdàoguìyǐzhuān苟不教,性乃迁。教之道,贵以专。xīmèngmǔzélínchǔzǐbùxuéduànjīzhù昔孟母，择邻处。子不学，断机杼。dòuyānshānyǒuyìfāngjiàowǔzǐmíngjùyáng窦燕山，有义方。教五子，名俱扬。yǎngbújiàofùzhīguòjiàobùyánshīzhīduò养不教，父之过。教不严，师之惰。zǐbùxuéfēisuǒyíyòubùxuélǎohéwéi子不学，非所宜。幼不学，老何为。yùbùzhuóbùchéngqìrénbùxuébùzhīyì玉不琢，不成器。人不学，不知义。wèirénzǐfāngshàoshíqīnshīyǒuxílǐyí为人子，方少时。亲师友，习礼仪。xiāngjiǔlíngnéngwēnxíxiàoyúqīnsuǒdāngzhí香九龄，能温席。孝于亲，所当执。róngsìsuìnéngrànglítìyúzhǎngyíxiānzhī融四岁，能让梨。弟于长，宜先知。shǒuxiàotìcìjiànwénzhīmǒushùshímǒuwén首孝弟，次见闻。知某数，识某文。yīérshíshíérbǎibǎiérqiānqiānérwàn一而十，十而百。百而千，千而万。sāncáizhětiāndìrénsānguāngzhěrìyuèxīng三才者，天地人。三光者，日月星。三字经-2-sāngāngzhějūnchényìfùzǐqīnfūfùshùn三纲者，君臣义。父子亲，夫妇顺。yuēchūnxiàyuēqiūdōngcǐsìshíyùnbùqióng曰春夏，曰秋冬。此四时，运不穷。yuēnánběiyuēxīdōngcǐsìfāngyìnghūzhōng曰南北，曰西东。此四方，应乎中。yuēshuǐhuǒmùjīntǔcǐwǔxíngběnhūshù曰水火，木金土。此五行，本乎数。yuērényìlǐzhìxìncǐwǔchángbùróngwěn曰仁义，礼智信。此五常，不容紊。dàoliángshūmàishǔjìcǐliùgǔrénsuǒshí稻粱菽，麦黍稷。此六谷，人所食。mǎniúyángjīquǎnshǐcǐliùchùrénsuǒsì马牛羊，鸡犬豕。此六畜，人所饲。yuēxǐnùyuēāijùàiwùyùqīqíngjù曰喜怒，曰哀惧。爱恶欲，七情具。páotǔgémùshíjīnsīyǔzhúnǎibāyīn匏土革，木石金。丝与竹，乃八音。gāozēngzǔfùérshēnshēnérzǐzǐérsūn高曾祖，父而身。身而子，子而孙。zìzǐsūnzhìxuánzēngnǎijiǔzúrénzhīlún自子孙，至玄曾。乃九族，人之伦。三字经-3-fùzǐēnfūfùcóngxiōngzéyǒudìzégōng父子恩，夫妇从。兄则友，弟则恭。zhǎngyòuxùyǒuyǔpéngjūnzéjìngchénzézhōng长幼序，友与朋。君则敬，臣则忠。cǐshíyìrénsuǒtóng此十义，人所同。fánxùnméngxūjiǎngjiūxiángxùngǔmíngjùdòu凡训蒙，须讲究。详训诂，明句读。wéixuézhěbìyǒuchūxiǎoxuézhōngzhìsìshū为学者，必有初。小学终，至四书。lúnyǔzhěèrshípiānqúndìzǐjìshànyán论语者，二十篇。群弟子，记善言。mèngzǐzhěqīpiānzhǐjiǎngdàodéshuōrényì孟子者，七篇止。讲道德，说仁义。zuòzhōngyōngzǐsībǐzhōngbùpiānyōngbúyì作中庸，子思笔。中不偏，庸不易。dàxiǎodàizhùlǐjìshùshèngyánlǐyuèbèi大小戴，注礼记。述圣言，礼乐备。yuēguófēngyuēyǎsònghàosìshīdāngfěngyǒng曰国风，曰雅颂。号四诗，当讽咏。shījìwángchūnqiūzuòyùbāobiǎnbiéshànè诗既亡，春秋作。寓褒贬，别善恶。三字经-4-sānzhuànzhěyǒugōngyángyǒuzuǒshìyǒugǔliáng三传者，有公羊。有左氏，有谷梁。jīngjìmíngfāngdúzǐcuōqíyàojìqíshì经既明，方读子。撮其要，记其事。wǔzǐzhěyǒuxúnyángwénzhōngzǐjílǎozhuāng五子者，有荀扬。文中子，及老庄。jīngzǐtōngdúzhūshǐkǎoshìxìigrave;zhīzhōngshǐ经子通，读诸史。考世系，知终始。zìxīnóngzhìhuángdìhàosānhuángjūshàngshì自羲农，至黄帝。号三皇，居上世。tángyǒuyúhàoèrdìxiāngyīxùnchēngshèngshì唐有虞，号二帝。相揖逊，称盛世。xiàyǒuyǔshāngyǒutāngzhōuwénwǔchēngsānwáng夏有禹，商有汤。周文武，称三王。xiàchuánzǐjiātiānxiàsìbǎizǎiqiānxiàshè夏传子，家天下。四百载，迁夏社。tāngfáxiàguóhàoshāngliùbǎizǎizhìzhòuwáng汤伐夏，国号商。六百载，至纣亡。zhōuwǔwángshǐzhūzhòubābǎizǎizuìchángjiǔ周武王，始诛纣。八百载，最长久。zhōuzhédōngwánggāngzhuìChěnggāngēshàngyóushuì周辙东，王纲坠。逞干戈，尚游说。三字经-5-shǐchūnqiūzhōngzhànguówǔbàqiángqīxióngchū始春秋，终战国。五霸强，七雄出。yíngqínshìshǐjiānbìngchuánèrshìchǔhànzhēng嬴秦氏，始兼并。传二世，楚汉争。gāozǔxīnghànyèjiànzhìxiàopingwángmǎngcuàn高祖兴，汉业建。至孝平，王莽篡。guāngwǔxīngwéidōnghànsìbǎiniánzhōngyúxiàn光武兴，为东汉。四百年，终于献。wèishǔwúzhēnghàndǐnghàosānguóqìliǎngjìn魏蜀吴，争汉鼎。号三国，迄两晋。songqíjìliángchénchéngwéináncháodūjīnlíng宋齐继，梁陈承。为南朝，都金陵。běiyuánwèifēndōngxiyǔwénzhōuyǔgāoqí北元魏，分东西。宇文周，与高齐。dàizhìsuíyìtǔyǔbúzàichuanshītǒngxù迨至隋，一土宇。不再传，失统绪。tánggāozǔqǐyìshīchúsuíluànchuàngguójī唐高祖，起义师。除隋乱，创国基。èrshíchuánsānbǎizǎiliángmièzhīguónǎigǎi二十传，三百载。梁灭之，国乃改。liángtángjìnjíhànzhōuchēngwǔdàijiēyǒuyóu梁唐晋，及汉周。称五代，皆有由。三字经-6-yánsòngxīngshòuzhōushànshíbāchuánnánběihùn炎宋兴，受周禅。十八传，南北混。liáoyǔjīndìhàofēndàimièliáosòngyóucún辽与金，帝号纷。迨灭辽，宋犹存。zhìyuánxīngjīnxùxiēyǒusòngshìyìtongmiè至元兴，金绪歇。有宋世，一同灭。bìngzhōngguójiānróngdímíngtàizǔjiǔqīnshī并中国，兼戎狄。明太祖，久亲师。chuánjiànwénfāngsìsìqiānběijīngyǒnglèsì传建文，方四祀。迁北京，永乐嗣。dàichóngzhēnméishānshìqīngtàizǔyīngjǐngmìng迨崇祯，煤山逝。清太祖，膺景命。jìngsìfāngkèdàdìngzhìxuāntǒngnǎidàtóng靖四方，克大定。至宣统，乃大同。shíèrshìqīngzuòzhōngdúshǐzhěkǎoshílù十二世，清祚终。读史者，考实录。tōnggǔjīnruòqīnmùkǒuérsongxīnérwéi通古今，若亲目。口而诵，心而维。cháoyúsīxīyúsīxīzhòngníshīxiàngtuó朝于斯，夕于斯。昔仲尼，师项橐。gǔshèngxiánshàngqínxuézhàozhōnglingdúlǔlún古圣贤，尚勤学。赵中令，读鲁论。三字经-7-bǐjìshìxuéqiěqínpīpúbiānxiāozhújiǎn彼既仕，学且勤。披蒲编，削竹简。bǐwúshūqiězhīmiǎntóuxuánliángzhuīcìgǔ彼无书，且知勉。头悬梁，锥刺股。bǐbújiàozìqínkǔrúnángyíngrúyìngxuě彼不教，自勤苦。如囊萤，如映雪。jiāsuīpínxuébúchuòrúfùxīnrúguàjiǎo家虽贫，学不辍。如负薪，如挂角。shēnsuīláoyóukǔzhuósūlǎoquánèrshíqī身虽劳，犹苦卓。苏老泉，二十七。shǐfāfèndúshūjíbǐjìlǎoyóuhuǐchí始发奋，读书籍。彼既老，犹悔迟。ěrxiǎoshēngyízǎosīruòliánghàobāshíèr尔小生，宜早思。若梁灏，八十二。duìdàtíngkuíduōshìbǐjìchéngzhòngchēngyì对大廷，魁多士。彼既成，众称异。ěrxiǎoshēngyílìzhìyíngbāsuìnéngyǒngshī尔小生，宜立志。莹八岁，能咏诗。mìqīsuìnéngfùqíbǐyǐngwùrénchēngqí泌七岁，能赋棋。彼颖悟，人称奇。ěryòuxuédāngxiàozhīcàiwénjīnéngbiànqín尔幼学，当效之。蔡文姬，能辨琴。三字经-8-xièdàoyùnnéngyǒngyínbǐnǚzǐqiěcōngmǐn谢道韫，能咏吟。彼女子，且聪敏。ěrnánzǐdāngzìjǐngtángliúyànfāngqīsuì尔男子，当自警。唐刘晏，方七岁。jǔshéntóngzuòzhèngzìbǐsuīyòushēnyǐshì举神童，作正字。彼虽幼，身已仕。ěryòuxuémiǎnérzhìyǒuwéizhěyìruòshì尔幼学，勉而致。有为者，亦若是。quǎnshǒuyèjīsīchéngǒubùxuéhéwéirén犬守夜，鸡司晨。苟不学，曷为人。cántǔsīfēngniàngmìrénbùxuébùrúwù蚕吐丝，蜂酿蜜。人不学，不如物。yòuérxuézhuàngérxíngshàngzhìjūnxiàzémín幼而学，壮而行。上致君，下泽民。yángmíngshēngxiǎnfùmǔguāngyúqiányùyúhòu扬名声，显父母。光于前，裕于后。rényízǐjīnmǎnyíngwǒjiàozǐwéiyìjīng人遗子，金满赢。我教子，惟一经。qínyǒugōngxìwúyìjièzhīzāiyímiǎnlì勤有功，戏无益。戒之哉，宜勉力。